مقایسه سه شیوه مختلف تمرین موازی بر سطوح پلاسمایی کمرین، مقاومت به انسولین و عملکرد جسمانی زنان سالمند

مقدمه: تمرین ترکیبی به علت اختصاصی بودن اثرات تمرین، برای عملکرد بدنی مطلوب و سلامتی در افراد سالمند توصیه شده است. هدف پژوهش حاضر مقایسه سه شیوه مختلف تمرین موازی بر سطح پلاسمایی کمرین، مقاومت به انسولین و عملکرد جسمانی زنان سالمند بود. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع نیمه تجربی بود که در آن 40 زن سالمند به صورت هدفمند انتخاب شدند و به طور تصادفی به 4 گروه، تمرین مقاومتی- استقامتی (10 نفر)، تمرین استقامتی- مقاومتی (9 نفر)، تمرین اینتروال (12 نفر) و کنترل (9 نفر) تقسیم شدند. آزمودنی های گروه تجربی 8 هفته و هر هفته سه جلسه تمرین داشتند. از آزمون t و واریانس یک طرفه جهت مقایسه میانگین متغیرها استفاده گردید. نتایج: نتایج نشان داد که در گروه های تجربی پس از هشت هفته تمرین مقادیر کمرین (300 / 0= p )، انسولین (72 / 0= p )، گلوکز ناشتا (09 / 0= p )، مقاومت به انسولین (69 / 0= p )، درصد چربی (08 / 0= p ) و whr (55 / 0= p ) تغییر معنی دار پیدا نکرد. اما کاهش معنی دار در وزن (017 / 0= p ) و bmi (023 / 0= p ) مشاهده شد. نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه به نظر می رسد آرایش و ترتیب تمرین ترکیبی سازگاری های متابولیکی و کمرین را تحت تأثیر قرار نمی دهد اما هر سه نوع تمرین می توانند منجر به تغییرات متفاوتی نسبت به قبل از دوره تمرین شوند.